و بعداً هیچکس هم اندازهٔ #ایران قدر زندگی رو نمی‌دونه...

واقعاااا .....

هر وقت به این قسمت آهنگ می‌رسه پر از بغض می‌شم... بغض... حسرت... عمر و لحظه‌های معمولی‌ای که از دست رفت... خیلی معمولی.

نه پذیرفتم و نه چیز دیگری

تو پست نوشته "هیچکس" که خودش واژه مقایسه اس... منم گفتم اونام هستن قبل از هیچ کس .

منم همین‌طور...

به تهش که فکر می‌کنم پر از بیم و امید می‌شم... امیدوارم قشنگ باشه، چون دیگه جونی نمونده برامون. 

افسوس...