واقعا جای تاسف داره ...

خنده چون باور ناپذیره... هرجا دنیا بگی هم میخندن. 

بعد جالب می‌دونی چیه؟ اون تایمی رو که تو ایران داری تلاش میکنی رو یه کشور دیگه بذاری به جرأت میگم جزو ثروتمندای اون کشور میشی....

این جا فقط یک عمر زمین خوردن و یک عمر دویدنه...

چون مملکت وارونه‌ست.

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است...

شاید باید به این فکر بیفتیم که برکت از زندگی مون رفته نه اینکه اقتصادمون خرابه...

آدمای زیادی رو دیدم که با یه شغل ساده زندگی خیلی خوبی دارند و چیزی تو زندگیشون کم نیست

و برعکس انسان هایی رو دیدم که مقام و منسب بالایی دارن اما زندگی خوبی ندارن