همین رو دیروز توی توییتر پرسیدم.

به جز تغییرات هورمونی:)) یه جواب داده بودن که به نظرم قابل تامل بود.

گفتن احساسات سرکوب‌شده‌ای هستن که سر وقتش بهشون پاسخ ندادیم یا برون‌ریزی نکردیم و یهو به ما غلبه می‌کنن. 

حال همه‌ی کائنات، به صورت دوره‌ای خوب و بد می‌شه. پریود شده‌اید.

آره بعضی وقتا زندگی حالمونو میگیره

ولی شاید این دلیلی باشه تا بتونیم وسط این هیاهو بریم یه گوشه بشینیم و با خودمون خلوت کنیم

هرآنچه نیک است، نصیب حال دلت

خب همین غصه‌ها هم که نباشن زندگی خیلی یکنواخت میشه 

فقط خوبیش اینه که میگذره:)

من شخصا احساس خوشی خالص رو فراموش کردم. 

همیشه حتی تو لحظه‌هایی که طعم خوشی غالبه، باز مزه‌ی غم، ترس، خالی بودن، دلتنگی یا هر چیزی که مقابل خوشیه زیر زبونم هست. 

ولی کنار اومدم. پذیرفتم همینه که هست. شاید بعد از مرگ رها بشیم. شاید نه. تلاشم اینه دست کم مزه‌ی غالب اون حال خوش باشه، اون دل‌آرومی...ولی گاهی نمیشه دیگه.